Saturday, December 25, 2010

RTK (Saint Vincent Ferrer Parish)



Monday, December 20, 2010

Saint Vincent Ferrer Parish

Saint Vincent Ferrer Parish

Sunday, December 19, 2010

ESPLOSIBONG PAGLAGO SA GRASYA

Ang ating paglago sa grasya ay maaaring maging esplosibo kapag tinangka natin na turuan yaong mga nanghihiya sa atin.
“Huwag kayong gumamit ng masasamang pananalita; sikaping lagi na ang pangungusap ninyo’y yaong makabubuti at angkop sa pagkakataon upang pakinabangan ng makaririnig. At huwag ninyong dulutan ng pighati ang Epiritu Santo, sapagkat ito ang tatak ng Diyos sa inyo, ang katibayan ng inyong katubusan pagdating ng takdang araw” (Efeso 4:29-30). Ang salitang ugat na ginamit ni Pablo para sa “hubugin ang budhi sa mabuti” ay nangangahulugan na “tagapagtatag ng tahanan.” Ang salitang iyon, sa ibang salita, ay nagmula sa salitang-ugat na nangangahulugang “itatag.” Sa madaling sabi, ang sinumang nagtuturo ay nagtatatag ng tahanan ng Diyos, ang iglesya.
Sinasabi ni Pablo sa atin dito ang tatlong mahahalagang bagay tungkol sa mga salita nating binibigkas:
1. Gagamitin natin ang ating mga salita para itatag ang mga tao ng Diyos.
2. Gagamitin natin ang ating mga salita para mangaral ng grasya sa iba.
3. Maari nating mapighati ang Banal na Espiritu sa pamamagitan ng ating mga pananalita.
Masyado akong nadala habang binabasa ko ang mga salaysay ng buhay ng mga espirituwal na higante ng mga nakalipas na panahon. Ang mga makadiyos na kalalakihan at kababaihan na ito ay may kaisipang makalangit—mapag-aral sa Salita ng Diyos, madalas na nananalangin, at nakatuon sa paglago sa grasya. Ang higit na nakapagbigay-pansin sa akin tungkol sa mga buhay ng mga taong ito ay hindi lamang ang kanilang debosyon kay Kristo o sa sidhi ng kanilang mga pananalangin. At ito rin ang makadiyos na bungang mga bagay na nagawa dahil sa kanila. Higit pa roon, natuklasan ko ang pangkaraniwang nilalakaran ng mga higanteng espirituwal na ito: ang kanilang tanging layunin ay lumago sa grasya ng dalisay na puso, na kung saan ang banal na pakikipag-usap ay dadaloy. “Sapagkat kung ano ang bukambibig, iyon ang laman ng dibdib” (Mateo 12_34).
Lumalago ako sa grasya kapag pinili kong mamuhay para sa iba at hindi para sa sarili ko. Ang paglagong iyan sa grasya ay kailangang magmula sa aking tahanan sa pagpapakita sa aking asawa at mga anak ng patuloy na paglago sa pagiging kawangis ni Kristo. Ang aking tahanan ay kailangang maging lugar na kung saan ang lahat ng mga suliranin, lahat ng di-pagkakaunawaan ay mapangingibabawan ng aking kusang-loob na isuko “ang pagiging tama lagi.”
Ang hindi “pagmamarunong” ay nakatulong sa akin para ikalugod ang kapangyarihan ng grasya ng Diyos na hindi katulad ng dati. Lahat ng pagtatalo, lahat na tinatawag na “tama” ay naglalaho kapag hinanap natin na makipagpalagayang-loob sa bawat isa sa halip na subuking mangibabaw sa mga walang kuwentang pagtatalo.
Tayo ay magpalago sa grasya.

MGA HADLANG SA PAGLAGO SA GRASYA

Sa Efeso 4:31, inilista ni Pablo ang mga bagay na dapat alisin sa buhay natin kung nais nating lumago sa grasya ni Kristo: “Alisin na ninyo ang lahat ng sama ng loob, galit at poot, huwag na kayong mambubulyaw, manlalait, at mananakit ng damdamin ng kapwa.”
Hindi dapat na umiwas tayo sa mga usaping ito sa listahan ni Pablo. Sinabi ng apostol na lubusan nating harapin ang mga bagay na ito kung nais nating lumago sa grasya. Kapag binalewala mo ang mga usaping dito, mapipighati mo ang Espiritu Santo. Ang iyong paglago ay mapipigilan, at mauuwi kang isang patay na espirituwal.
Ang unang tatlong bagay sa listahan ni Pablo ay—kasaklapan, galit at poot—ay madaling maunawaan. Ang kasaklapan ay ang ayaw bumitiw sa lumang sugat o magpatawad sa nakalipas na kamalian. Ang galit ay isang pinanghahawakang sama ng loob na may kaakibat na pagnanais na makaganti. Ang poot ay pagkainis—maaring isang pabiglang pagsabog o unti-unting nag-aapoy na pagngingitngit sa isang tao. Ang makasalanang pangungusap ay mga salitang nakakasira—ito ang kabaligtaran ng pagmamabuti sa iba o mangusap ng mga salitang mabubuti; ang makasalanang pangungusap ay malisyoso, nakakasakit.
Ang magsumigaw ay ang pabiglang pagsabog ng galit sa walang kuwentang bagay—isang hindi kinakailangang hiyawan, isang malakas na pag-iingay na ginagawa na walang dahilan. Nagiging sanhi tayo ng pagsusumigaw kapag pinalaki natin ang isang usapin mula sa walang kuwentang bagay, o nagiging sanhi ng isang eksena sa halip na makatulong o makapagpagaling.
Ang huling bagay sa listahan ni Pablo ay ang malisya. Ang malisya ay isang pagnanais na makita ang isang tao na nagdurusa. Sa maraming Kristiyano ang malisya ay umaasa na parurusahan ng Diyos ang sinuman na nakasakit sa kanila. Ito ay isang maladimonyong espiritu, at kadalasan ito ay nakatago ng malalim sa puso.
Nang sinabi ni Pablo “Alisin ang lahat ng mga makasalanang bagay na ito,” hindi siya nagungusap tungkol dito ng madaliang solusyon. Isinasalarawan niya ang isang pamamaraan-isang paraan ng paglago na hindi pangmadalian. May panahon-na maaring mabigo tayo na maalis ang mga masasamang bagay na ito sa sarili natin. Ngunit kung tayo ay mag-sisisi, at titiyakin na makipag-ayos sa taong ito, darating ang sandali na ito ay unti-unting maglalaho.